Hayvan sevgisinin doğuştan geldiğine inanmıyorum, bu sevgi de tıpkı ahlak kuralları gibi büyürken oluşan bir şey. Anne babamın hayvan sever olması ve üstüne küçükken elime bir köpek ansiklopedisinin geçmiş olması benim bu hayvansever ruhumu yaratan temel etken sanırım. Gerçi herkes diyor “Ben çok hayvanseverim” diye, peki nedir bu hayvan sevgisi? 

Aslında ben sevmiyorum bu “hayvansever” lafını. Çocukların haklarını savunana “çocuksever” demiyorsak hayvanlar gibi dilsiz canları savunanlara da “hayvansever” demek yersiz. Zaten bu sözcük çok bir trend oldu, Petshop’tan köpeği alan “hayvansever” oluyor. Tabii “hayvansever” sözcüğünü hakaret gibi kullananlar da az değil…

Türkiye’de hayvanları seven ve koruyan biriyseniz işiniz zor. Su koyarsınız içine sigara atarlar, kediye ev yaparsınız atarlar, kapınızın önünde köpek beslersiniz döverler… Sanki tüm manyaklar burada toplanmış gibi. Bir tatsalar o dilsiz canlıların gözündeki sevgiyi… Tüm bunlar çocukluktan başlıyor aslında. “Tüü, pis kaka” diye çocuklarını hayvana yaklaştırmayanlar, hamile olunca kaç yıllık köpeğini sokağa atanlar… O canlara bir değer verilmiyor ki bu ülkede.

Bunlar şikayetle bitmez ne yazık ki… Önemli olan laf edip negatif enerji yaymaktansa bir fark yaratmak. Eğer denk geldiyseniz görmüşsünüzdür daha önce blogda da, Instagram hesabımda da sahiplendirmek istediğim Kuzu adlı uyuz başlangıcı olan bir köpüşün resmini paylaşmıştım. Kuzu benim köy yolunda bulduğum şiddet görmüş olduğunu düşündüğümüz sahipsiz bir köpekti. Ne yazık ki kuzu yuva bulamadı ama ben onun tedavilerini yaptırdım ve yazlığımızın sitesindeki amcalar sağolsun onu beslemeye devam ettiler. Geçen gün yazlığa gittiğimizde ne göreyim, Kuzu’nun o eskiden belli yerlerde seyrelmiş olan tüyleri uzamış, kilo almış baya iri bir köpek olmuş. Belki de tedavi olmasaydı kış şartlarında ölecek olan bir köpeğin kaderini değiştirmiş olmak büyüleyici bir şey. Bir canlının hayatına dokunmuş oluyorsunuz. Onu tekrar görünce çağırdım, poposunu sallaya sallaya geldi ve beni tanıdı! Gözlerinde sıcaklığı, sevgiyi gördüm; teşekkür eder gibiydi.

Kuzunun önceki hali

Şimdi Kuzu (resmen “koyun” olmuş)

Bu yazıyı yazarken temel amacım hepimizin çorbada tuzu olabileceğinin altını çizmek. Sahipsiz hayvanların haklarına sahip çıkın mesela. Benim arkadaşım dediğim birkaç kişi bile Kuzu’ya taş atmaya çalışmıştı… Bunun tek sebebi hasta gözükmesiydi, sanki onun bir suçu var gibi. Tedavi ettirme şansınız olmayabilir ama en azından koruyun, kaybolmuşsa veterinere götürüp çipi var mı baktırın. Barınaklarda da sahipsiz o kadar can var ki… Gidin temizlik yapın, mama yapımına yardımcı olun, başını sevseniz bile iyilik yapmış olursunuz. Kendi sokağınızdaki, sitenizdeki, mahallenizdeki canlara sahip çıksanız bile kaç hayat değiştirmiş oluyorsunuz. İyilik yapmak hiç de göründüğü gibi zor değil.