Geçtiğimiz ay çok garip bir olay yaşadım: Kendi Catfish’imi buldum. Catfish’im olması ne demek mi? Kısaca benim sahte profilim olması demek. Yalnız yaşadığım olay sadece fotoğraflarımın çalınması değil, biri 2 yıldır benim hayatımı kullanıyormuş! 

İronik bir şekilde birkaç ay önce Catfish adlı televizyon şovundan bahsetmiştim. 2 adam sanal ortamda dedektiflik yaparak sahte profil sahiplerini buluyor. Bu sahte profiller sadece fotoğraf kullanan masum kişiler değil, insanların hayatlarını kopyalan kişiler. Eğer ilginizi çekiyorsa buraya tıklayıp bu program hakkındaki yazımı da okuyabilirsiniz.

Neyse biz dönelim benim hikayeme. Öncelikle şunu söylemek istiyorum, olaydaki gerçek isimleri kullanmayacağım. Bunun bir nedeni olayın içindeki kişileri mağdur etmemek diğeri ise kimi kişilere prim vermemek.

Birkaç ay önce bir okuyucum bana yazılarımın çalınıp Wattpad adlı sitedeki bazı kişiler tarafından kullanıldığını söylemişti. Ben de o gün bugündür ara sıra çalınmış yazım var mı diye bakıyorum. O gece yine sıkıldım ve bakmaya başladım. Ne göreyim, blogdaki en popüler yazım çalınmış ve başka bir blogda yayınlanmış! Önce soğukkanlı bir şekilde şikayet ederim diye linke tıkladım ama blogun sahibi girişleri engellemiş, istek atmak gerekiyor. Bu durumda beni kabul etmez diyerek diğer yazılarımı arattım ve gördüm ki sadece 1 yazımı değil tüm yazılarımı çalmış! Blog için bu kadar emek ve zaman harcıyorken yazdığım yazıları, bulduğum ve çektiğim fotoğrafları çalan birini görmek ne kadar sinir bozucu anlayabilirsiniz diye düşünüyorum.

Böyle bir durumda şikayet hakkınız var ancak bu genelde uzun zaman alan bir süreç oluyor. Ayrıca sonuç alsam bile arkasında kimin olduğunu bulamayacaktım. Şikayetimi gönderdim ama ben aklıma koymuştum, o kişiyi bulacaktım. Önce blog isminden bir ask.fm hesabına ulaştım. Serra adında bir kızın ask.fm’i olan bu hesapta aşağı inip yanıtları okumaya başlayınca yazılanlar çok tanıdık geldi. Bunun sebebi soruların bana sorulmuş sorular, cevapların da benim cevaplarım olmasıydı! Eğer bana bir soru sorduysanız o da çalınmış olabilir yani! Bunun üstüne “köpeğim Ponçik” adı altında benim köpeğim Köpük’ün fotoğraflarının paylaşılmış olduğunu gördüm. “Ortam” diye de benim paylaştığım çeşitli fotoğraflar vardı.

Profil fotoğrafındaki kızı tanımıyordum, saç rengimiz dışında bir benzerliğimiz de yoktu. Fotoğrafları arattım, sonuç yok. Tabii ben meraktan ölüyorum kim bu kız diye. Gittim yanıtlarını beğenenlere baktım. Şans eseri biri ile ortak arkadaşım çıktı, o gerçek bir insan olmalı diye düşünüp mesaj attım Instagram’dan. Sabah bir mesaja uyandım, Aylin’den yani mesaj attığım kızdandı. Duruma anlam verememiş ve yakın arkadaşı olan Serra’yı arayıp ona sormuştu. Bu noktada benim de kafamda sizinle aynı soru vardı: Bu kız nasıl yakın arkadaşını kandırmış? Ama sonra ortaya çıktı ki Aylin ve Serra 6 başka kızın da bulunduğu sanal bir arkadaş grubundan tanışıyorlarmış. Diğer kızlar aralarında Skype yapmış, buluşmuş ancak Serra bunlara katılmamış. Daha da korkuncu tam tamına 2 yıldır süren bir arkadaşlıkmış, yani 2 yıldır her gün konuşuyorlarmış. Böyle bir durumda oldukça yakın olduklarını söylemek yanlış olmaz.

Olayların bambaşka bir hal aldığı an Aylin’in bana kendi fotoğraflarımdan birini attığı an oldu. Aylin bana Kutay ile beraber bir fotoğrafımı atıp “Bir saniye, bu çocuğun adı Kutay mı?”dedi, ben şaşırmış bir şekilde onayladığımda Aylin beni çok korkutan o mesajı attı: “Bize onu Tunç diye tanıttı” ve devam etti “videolarını bile atmıştı…”. Atılan videolar Kutay’ın okul için çektiği şeylerdi, olay gittikçe daha da korkunç bir hal alıyordu.

Aylin bana diğer kızlarla da konuşabilceğim bir platforma geçmeyi teklif etti. Gruba girdiğimde ilk farkettiğim diğer kızlar da çok huzursuzdu. İlk adım Serra’yı aramak oldu, ama tabii ki telefonu kapalıydı. Kızlar bana Serra’nın attığı fotoğrafları atıyor, neyin yalan neyin gerçek olduğunu kavramaya çalışıyordu. Bu 2 yılda paylaşılan fotoğraflar arasında çocukluk fotoğraflarım, Instagram’ımdan alınmış fotoğraflar, Kutay’ın 1001 fotoğrafı hatta beraber fotoğraflarımız vardı. Bunların hepsi benim yüzümün gözükmediği fotoğraflardı, hatta bir kolaj bile attılar, daha önce görmediğim bir kolaj…

Bu yazı beklediğimden çok daha uzun oldu, bu yüzden ikiye bölüyorum. İkinci bölümü yakında yayınlayacağım…